Καθώς η Μαρίνα αφηγείται τα τραυματικά βιώματα της παιδικής της ηλικίας, ανά διαστήματα βουρκώνει, με μικρές παύσεις στο λόγο της. Τα δάκρυα της είναι πια δάκρυα ανακούφισης, όχι πόνου, όχι φόβου.

Η παιδική κακοποίηση αποτελεί φαινόμενο ευρέως διαδεδομένο. Και διαπράτεται αθέατα στο προστατευμένο οικογενειακό περιβάλλον. Η κοινωνία, αποσιωπώντας ένα συχνό και υπαρκτό φαινόμενο κρατά ενεργές ''τις πληγές'' και ''τα τραύματα΄΄. Κάποιες μορφές κακοποίησης δικαιολογούνται ως απαραίτητα μέτρα διαπαιδαγώγησης. Όσο συνεχίζουμε να κωφεύουμε και να θεωρούμε αόρατο τον ψυχικό πόνο, τόσο θα φουντώνουν απειλητικά οι φλόγες της ντροπής και θα μας καταπίνουν.

Η Μαρίνα τόλμησε να σπάσει τον φαύλο κύκλο και τα κατάφερε. Η ιστορία της είναι παράδειγμα δύναμης και αυτοφροντίδας.

Ο Αβραάμ μας για το πώς το πένθος στη οικογένεια για τον πατέρα που δεν έζησε, έγινε πένθος για το σώμα που δεν είχε. Ενα κυνήγι για την τελειότητα που έδωσε την θέση του στην αποδοχή.

Καλή Ανάσταση σε όλους!!! Σας παρουσιάζουμε την Ιστορία της Αγγελικής, μια πορεία μέσα από τις διατροφικές διαταραχές και την αναζήτηση της τελειότητας προς την αποδοχή και την αγάπη για τον εαυτό.

Ο Γιάννης συνεχίζει το σερί μας με τις αντρικές φωνές στο Narratives. Ο ίδιος μας μιλάει για το μεγάλωμα του που μέσα από πολύ έντονα γεγονότα τον έμαθε να σωπαίνει και να μην μιλάει ακόμα και όταν τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Με την βοήθεια της προσωπικής τους ψυχοθεραπείας βρήκε τη φωνή του, μια φωνή συμπόνιας για τους άλλους αλλά και για τον εαυτό του.

Το Fade Out είναι η επίσημη συμμετοχή μας στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2024.

Οι επαγγελματίες της υγείας έχουν συνηθίσει να αντιμετωπίζουν τον θάνατο. Ενώ μπορεί να μην ξεχάσουν ποτέ την πρώτη τους εμπειρία από τον χαμό ενός ασθενούς, ο «αγώνας» μεταξύ της διατήρησης της συμπόνιας και της αποστασιοποίησης είναι σκληρός. Τα αισθήματα αμφιβολίας για τον εαυτό τους, αδυναμίας, ενοχής ή αποτυχίας είναι η βασική τους αφήγηση. Είναι όμως η θλίψη ντροπιαστική και αντιεπαγγελματική;

Δημιουργός: Πρόδρομος Ταράσης. Σενάριο-Αφήγηση: Γιώτα Ζαγγανά. Συντονισμός παραγωγής: Άγγελος Αθανασόπουλος. Ηχοληψία-Μοντάζ: Άγγελος Κονταξής. Πρωτότυπη μουσική: Στέλιος Βασιλούδης. Γλώσσα: Ελληνικά. Ελλάδα, 2024, 23'

Η συγκυρία των γυναικοκτονιών μας βρίσκει να έχουμε ολοκληρώσει την ηχογράφηση με την Ιστορία του Βλάση. Ο ίδιος μας μιλάει για την ψευδαίσθηση της επιβολής, σαν μορφή ελέγχου και για την επαφή με τα συναισθήματα του ως τρόπο να νοιώσει ουσιαστική ασφάλεια στις σχέσεις.

Για τον Αρθουρο,οι συχνές μετακινήσεις και αλλαγές τόπου κατοικίας ήταν τρόπος ζωής.Ηρθε η στιγμή που και ο ίδιος έλαβε την απόφαση να φύγει από την Ελλάδα,αρχικώς για σπουδές και μετέπειτα για δουλειά,σε μια χώρα της Ασίας.Σημερα,έχοντας συμπληρώσει αρκετά χρόνια ως κάτοικος εξωτερικού κι έχοντας δημιουργήσει τη δική του οικογένεια σε ένα πολιπολιτισμικο περιβάλλον,μας αφηγείται κομμάτια της ιστορίας του,τόσο της ψυχοθεραπευτικης όσο και των γεγονότων που προηγήθηκαν αυτής.

Η Δήμητρα μέσα από την ψυχοθεραπεία της άλλαξε την αγωνία της για τελειότητα σε δύναμη που αξιοποίησε στη περιπέτεια της υγείας της, στην σύνδεση με τους άλλους αλλά και στο κυνήγι των ονείρων της.