Diablu ogarek

Skoro zas ludzie i diably na tej ziemi musza zyc razem, to niech zyja jak sasiedzi, chocby nawet sobie krzywi. Nie podnosi sie reki na sasiada, jezeli on ci w niczym nie zawinil... Lipiec 1639 roku. Mieszkajacy zgodnie i pospolu w spokojnej i dostatniej Polsce katolicy, prawoslawni, arianie i luteranie z trudem dawali wiare wiesciom o bestialstwach i okrucienstwach wojny trzydziestoletniej.

Krakowskie Przedmiescie za dnia zdawalo sie oranzeria pelna pstrokatych motyli, kwiatów i powabnych latek o wysmuklych kibiciach. Natomiast po zmroku przechodzilo iscie wilkolacza przemiane i zaczynaly sie tutaj dziac lotrzykowskie fenomeny. Tu najchetniej zalatwiano wszelkie tajne porachunki, nawet nie baczac na swietosc miejsca, w kosciolach miejscowych, które tez okradano regularnie.

Dziewczyna byla prawie calkiem naga. Tylko wkolo bioder miala owinieta przepaske z bialego muslinu, zawiazana wszakze tak luzno, ze prawie, prawie miala opasc. Grzesiek zagapil sie na nie z rozdziawiona geba, nie wiedzac, co robic, co mówic. Nigdy jeszcze niewiesciej nagosci nie widzial z tak bliska i tak wyraznie. Ba, nigdy dotad nie byla ona przeznaczona wlasnie dla jego oczu. Dziewczynie wyraznie podobalo sie, ze on na nia patrzy.