Het boek Numeri vertelt de geschiedenis van het volk Israël in de woestijn. Het is een 'tussenruimte', een plaats tussen het oude leven (als slaaf in Egypte) en het nieuwe (als dienaar in Israël). Een plaats waar transformatie voor Israël kan plaatsvinden. Van slaaf van Farao naar dienaar van God.

Ook in het Nieuwe Testament wordt verteld, dat gelovigen in Jezus, zich bevinden in een 'tussenruimte. Tussen het reeds, maar nog niet, waarbij de Heilige Geest ons wil transformeren naar een 'nieuwe schepping'.

Met deze twee parasjot sluiten we het Bijbelboek Leviticus af. In deze parasjot worden de sjabbatsjaren en het jubeljaar behandeld. Waarom hielden de Israëlieten de sjabbatsjaren? Dit is dat het land 6 jaar bewerkt mocht worden en het zevende jaar moest het 'rusten'. Was dit daadwerkelijk om het land 'rust' te geven of zat er een diepere geestelijke betekenis achter? Je ontdekt het in deze nieuwe parasja.

In de tijd dat God te midden van het volk Israël woonde in de tabernakel hield het volk en de priesters de naam van God hoog, door zich aan de voorschriften te houden, die God aan het volk en de priesters had gegeven. Dit mag misschien voor ons vreemd in de oren klinken, maar nog steeds vraagt God aan de gelovigen om Zijn Naam hoog te houden. Meer weten? Luister dan naar deze nieuwe parasja.

 Het Bijbelboek Leviticus wordt in de Hebreeuwse Bijbel וַיִּקְרָ֖א (Wajikra’) genoemd, afgeleid van het eerste woord waarmee het Bijbelboek begint. Wajikra betekent ‘En hij riep’