Mostrando resultados por Editor "Sesle Kitap" en Todas las categorías

"Keyifli yaşamların sürdürülmüş olduğu bölgelerden derlenip, içleri fesat ve kıskanç olanlar için değil, yaşamdan zevk alabilen anlayışlı kişiler için Balsac tarafından gün ışığına çıkarılmış Tuhaf Öyküler...’' Honore de Balzac, 18321837 yılları arasında bu öykülere Contes Drolatiques adını vererek yayınladı. Balzac bu öykülerde, memleketi olan Touraine'e, onun inatçı ve sert insanlarına veda etmektedir sanki. Sönmüş Hayaller kitabındaki Rupembre gibi, ruhu henüz Paris kraterinin ateşiyle yanmadan, son bir kez, tanıdığı ve sevdiği yerleri öyküleriyle gezer.

Yusufun hayatında yeni ve karanlık bir dönem başlamıştı. Bir iftiraya kurban gitmiş, bunca yıldır sadakatle hizmet ettiği efendisi tarafından zindana atılmıştı. Artık buradan kurtulması çok zordu. Soğuk, karanlık bir hücreye atılmıştı. Yapayalnızdı. Günlerdir başını kollarının arasına almış, öylece oturuyordu. İçinden hiçbir şey yapmak gelmiyordu. Zaten ne yapabilirdi ki? Günde bir kere kapının altından içeriye uzatılan bir somun ekmek ve bir testi su, hayatındaki tek değişiklikti.

Chekhov'un Tüy Kalemindeki Yolculuk Anton; 19. yüzyılın sonlarının ünlü Rus oyun yazarı ve kısa hikâye yazarı, soğuk bir kış akşamında çalışma odasında oturmuştu. Kar, ağaçları kalın bir şekilde örtüyordu, ancak Anton soğuğa aldırmıyordu. Yazıyla meşguldü, eli ritmik bir uyumla sayfalar üzerinde dans ediyordu. Birden, tuhaf bir şey oldu. Anton yeni hikâyesinin ilk birkaç satırını yazarken, tüy kaleminin mürekkebi parlak, eterik bir ışıkla parıldamaya başladı. Oda aydınlandı, antika mobilyaların üzerinde tuhaf gölgeler oluşturdu.

Bundan yüz yıl kadar önce bir İngiliz kolonist, Avustralya'ya gider. Bir Avustralya yerlisi (Aborjin) eşliğinde kıtayı dolaşırken birden o güne kadar görmediği garip bir hayvanla karşılaşır. Yanındaki yerliye sorar:"Bu nedir?" Yerli: "Kangroo" cevabını verir. Kolonist, hayvanın resimlerini çizer ve ülkesine gider gitmez herkese "kanguru"yu anlatır. Zaman içinde tüm dünya "kanguru"yu tanır. Bir süre önce Avustralya yerli dillerini incelemek üzere Avustralya'ya giden bir dil bilimci, yerlilerin bu hayvan için başka bir isim kullandıklarını görür. "Kangroo" yerli dilinde "Seni anlamıyorum" anlamına gelmektedir!

Elbruz Dağları’nın Doruklarında. Seyduna Hasan Sabbah’ın Fedai Yetiştirdiği Bir Kale Vardı: Adı Alamut’tur Yani "Kartal Yuvası." "Beni iyi eğittiler ve ancak bir av gezisinde bir aslanın tuzağına düşünce hayatım değişti. Yaralanmıştım ve Han’ın bahçesinde iyileşmeye çalışırken Ravan’la karşılaştık. Sanki bir peri masalından çıkmış gibiydi. O kadar güzeldi ki, anne! Ona âşık oldum, daha sonra o da bana âşık oldu. Birlikte büyüdük ve sonra Alamut’a gittik. Orası dağların derinliklerinde zapt edilemez bir yerdir. Alamut, 'Kartal Yuvası’ anlamına geliyor.

Ender Bey ve Meltem Hanım’ın bahçeli, doğayla iç içe olan evlerinde torunları, komşuları, misafirleri hiç eksik olmaz. Bu bahçede çocuklar eğlence ve oyunla birlikte doğayı, hayvanları, arkadaşlığı, sevgiyi, geleneklerimizi, insan ilişkilerini öğrenirler.

Bazen de çocuklar babalarını kurtarır. Büyük bir balığın midesinden çıkarılan şişenin içindeki mesaj, üç ayrı dilde yazılmış bir yardım çağrısı. Deniz suyundan zarar gören yazının okunabilen kısımları tek bir kesin ipucu veriyor: Uzun zamandır kayıp olan Kaptan Grant, 37. paralelde bir yerlerde. Kaptanın çocukları Mary ile Robert, iyi kalpli Lord Glenervan'ın yardımıyla babalarını kurtarmak için çok tehlikeli bir serüvene atılıyorlar.

Kitapta beş öykü yer alıyor: Mavi Bıyıklı Kedi, Hamarat Kız Ece, Çikolata Zamanı, Evin En Önemli Yeri, Annenin Gezi Günlüğü. Öykülerde Birce ve Ece kardeşlerin ev halleri komik bir dille anlatılıyor. Kimi öyküde komşularla, kimisinde anneanneleriyle, kimisinde de anne ve babalarıyla gülünç olaylar yaşıyorlar. Onların istek ve beklentileri ile yetişkinlerinki kimi zaman çatışsa da Birce ve Ece bu sorunları yaratıcılıkları ile çözüyorlar. Kitap sevgisini çoğaltacak eğlenceli öyküler.

"Karabibik dağ eteğiyle uzun bir çit arasında uzayan dolambaçlı, tozlu yol üzerinde hızlı hızlı yürümekteydi. Tarlalar içindeki izlerden birisini tutturarak gitmekteydi. Deli Yusufgillerin boynuzunun dibinden geçtikten sonra "Kocadut" un altından da geçti. Birkaç harım dolaştıktan sonra Temre Köyü’ne giren yolu buldu. Temre Köyü, Hıristiyan köyü olup, çoğu halkı ticaretle uğraşırdı. Köy hekimi Linardi’nin kapısına kadar geldi. Kapı açıktı. Başını içeri soktu.

1881 1908 arası dilimize 55 polisiye roman çevrilmiştir; bunların büyük kısmı melodram yapılı Fransız polisiye romanlarıdır. Ancak II. Meşrutiyet’in ilanından sonra Türk okuru çeviri polisiye roman bombardımanına tutulmuş ve bu romanlar okuyucu katında büyük bir ilgi görmüştür. Bu çeviri romanların kahramanları bir dizi halinde maceraları anlatılan aynı kişilerdir. Bu diziler öyle ilgi görmüştür ki, Nat Pinkerton öykülerinden 1909 – 1913 arasında dilimize iki yüze yakın çeviri yapılmıştır.

Çocuk, Yazdığım satırlar titrek olacak. Belki o yüzden okumakta zorlanacaksın. Ama istesem de bundan daha düzgün yazamam. Çünkü içinde olduğum vapur, azgın dalgalar ile boğuşuyor. Karadeniz’in azgın dalgalarıyla. Sana bu satırları yazarken iskemlemde oturmakta bile zorlanıyorum. İki gün önce çıktık yola. İstanbul Boğazı’ndan çıktığımızdan beri de deniz hiç durulmadı, sakinleşmedi. Girişeceğimiz savaştan artık geri dönüşümüzün olmadığını sanki Karadeniz bile biliyor.

İyi Uykular serisi, çocuk dünyasının büyülü sularında unutulmaz bir gezintiye çıkarıyor bizleri. Rus yazar MaminSibiryak, doğanın dilinden rengârenk, capcanlı bir üslupla sesleniyor. Her öyküde birbirinden ilginç karakterler sahne alıp, arkadaşlık, doğa sevgisi, cesaret ve dayanışma gibi pek çok konuda düşünmeye, hayal kurmaya davet ediyor. "Bahar güneşi nasıl bereketli toprakları uyandırıp üzerine atılan tohumu büyütürse, çocuk kitapları da çocuğun içinde uyuyan gücü uyandırır."

Bu kitapta, yaşamı yakından anlayıp en yalın haliyle ama sert, gerçekçi ve derinden anlatan bir yazarın "insan" la tanışma serüveninin izlerini bulmak mümkün. Bulgakov, bir köpek ile bilim insanının yollarının kesiştiği bu hikâyede, Sovyet rejimini ve Sovyet insanı yaratma fikrini hicvediyor.

Zıkkımın Kökü, Muzaffer İzgü'nün kendi yaşamından yola çıkarak yazdığı bir roman, "Muzo" karakteri ise yazarın ta kendisi. Romanında; Adana'da, kiralık bir arsanın ortasına kurdukları derme çatma gecekonduda ailesiyle birlikte verdiği yaşam mücadelesini anlatıyor. Daha ilkokula giderken yaz tatillerinde çalışmaya başlayan Muzo bir çok iş yapmak zorunda kalır.Yazlık sinemalarda gazoz, sokaklarda darı, su, şeker satar, karpuz yükler, babasıyla seyyar satıcılık yapar. Bazen gazoz şişelerini yıkar, bazen lokantada bulaşıkları.

“Atatürk, küçük Ülkü’yü çok seviyordu. Sabah uyanır uyanmaz, Ülkü’yü soruyor, çağrılmasını istiyordu. Onunla uzun uzun sohbet ediyor, şakalaşıyor, birlikte çeşitli oyunlar oynuyorlardı. Bir sabah Ülkü, Atatürk’ün uyanmasını beklerken onun kahverengi ayakkabılarını siyaha boyamasın mı? Atatürk bunu görünce ne yaptı dersiniz? Çocukların ve çocuklarla birlikte büyüklerin ilgiyle okuyacağı gerçek bir öykü...”

Kim şu en iyi anne dediğimiz kişi? Bebeğini hiç ağlatmayan mı? Çocuğu yemek seçmeyen anne mi en mükemmel, sabaha kadar deliksiz uyuyan mı? Buldum! Çocuğunu tam on sekiz aylıkken tuvalete alıştıran anne olmalı en mükemmeli! Belki de hiç TV izlettirmeyendir en iyisi. Sence kim bu en iyi anne? Kim biliyor musun? Dinleyip görelim bakalım kimmiş… Diyerek başlıyor kitabına Doç. Dr. Saniye Bencik Kangal… Hepimizin Akademisyen Anne diye tanıdığı bir anne o. Çocuk sahibi olmak isteyenlere, annelere, anne olacaklara, aslında çocuk ve sevgiyle işi olan herkese sesleniyor kitabında.

Gözleri yuvalarından dışarı fırlamış olan Nuh, elini alnına siper ederek hayvanları seçmeye çalıştı. En önde bir çift yaban eşeği geliyordu. Onların ardında bir çift kara manda, bir çift geyik, buz gibi bakışlarla etrafı süzen bir çift panter, bir çift çöl ceylanı, bir çift kurt, hörgüçlerini bir o yana, bir bu yana sallayarak ağır adımlarla yürüyen bir çift deve... Geminin kapılarını açın! diye bağırdı Nuh şaşkınlığını üzerinden atmaya çalışarak. Geliyorlar! Köprüleri indirin!

İkiz kardeşler, Amed ile Aziz... Etrafı dağlarla çevrelenmiş, savaşın tam ortasındaki isimsiz bir ülkede anne babalarıyla yaşayan iki çocuk. Dağların öte tarafında köpekler yaşıyor, yani düşmanları... Bölgenin savaşçı liderlerinden biri bir gün babalarını ziyaret eder ve kana kanla yanıt vermek için çocuklarından birini savaşta feda etmesini ister. Baba Zohal çıkışı olmayan bir ikileme düşer. Anne Tamara ise bu isteği kabullenemez. Üstüne üstlük Aziz kanser hastasıdır. Zaten ölüme mahkûmdur. Baba, biri hasta diğeri sağlıklı iki çocuğu arasında nasıl seçim yapar?

Toplumsal ve siyasal kimliğinin yanı sıra yazarlığını da kanıtlayan Yaşar Seyman, "iki gözüm kalemim" diye başlıyor bu kez ve "ülkenin zenginliği, yüz akı, bilge" kadınları, "ruhları yaralı" kadınları, "dünyayı değiştiren, simge" kadınları, "kendini yeniden yaratan" kadınları anlatıyor okurlarına. Büyü(l)(c)ü kentlere göçlerle savrulmuş insanları resmederken göçmen kaleminin gücünü de kanıtlıyor. ZİNE Yeniden, yeni bir yola çıkmaktır yaşamak!

Güzel Sanatların Koruyucusu, Işığın ve. Aydınlığın Tanrısı, Kâhin Tanrı Apollon. Apollon güçlü adımlarla babasının yanına geldi. Zeus ona saf altından yapılmış uzun bir külah, bir lir ve kuğuların çektiği altın bir araba verdi. Şimdi arabaya bin dedi sonra. Kuğular seni doğruca Delphoi'ye götürecekler. Genç tanrı babasının dediğini yaptı ve arabaya bindi. Ancak kuğuların Delphoi'ye doğru uçmadıklarını anlaması fazla uzun sürmedi. Nereye gidiyoruz? diye sordu onlara. Bembeyaz kuşlar, zarif boyunlarını tanrıya doğru çevirerek ona baktılar.