Atacan Canay bir müzisyen. Maestro diye de anılmakta.

Atacan ve Arif müzik ruhun gıdası mıdır, müziği sadece müzisyenlere mi bırakacağız, her müzikte bir kıymet var mıdır, müzik ve özgürlük arasındaki ilişki ne ola ki sorularına yanıt verdiler.

Müzik ile musiki salınımından yani Atacan ve Arif’in kimi zaman neredeyse aynı kimi zaman bambaşka dünyalarından yanıtlar Trialog’da.

Yakında Musebirds Media'da yayına girecek olan "Atacan Canay | The Maestro" programına kocaman sevgilerimizle.. Musebirds'e hoşgeldin Atacan 🙃

Bir musalla taşı, bir çay, bir aynalı dolap…

Bu bölümde Arif aile anılarıyla İstanbul’un hatıralarını birleştiriyor. Firuzağa Camii bahçesindeki kahvehaneyi merkeze alarak, Hasköy’den Cihangir’e, Karagümrük’ten Ayvansaray’a uzanan bir yolculukta hem gündelik hayatın neşesini, hem ölüme dair hisleri bir arada dile getiriyor. İstanbul’un çok sesli, nüktedan, zarif geçmişine Arjantin işi bir aynadan bakıp, tüm güzelliklerin bugün de var olabileceği mümkünlüğe göz kırpıyor.

Arif’e bir küçük mola...

Bu hafta Büyükada’da ikamet eden sevgili arkadaşım Büşra’nın daveti üzerine 1952 İtalyan yapımı Paşabahçe Vapuru’na binip adaya gittim. Ada’nın sakin koylarında arkadaşlarla geçirdiğimiz vakitlerde, kendimi Fransız sinemasının “Nouvelle Vague” filmlerindeki o sahici, sade anların içinde hissettim. O tatlı hatıraları ve sahneleri de, dilim döndüğünce sizlerle paylaşmak istedim. Mekânların insan halleri üzerindeki etkilerini, insanların da mekân seçiminde mizaçlarının oynadığı rolü düşündüğüm günlerden sizlere bir hatıra.

Bu bölümde konuğum, pek sevgili arkadaşım Viktor Schilton. Viktor, bir mimar ve tasarımcı. Onun tasarımla kurduğu ilişkiyi, iş hayatının yanı sıra yaşamının her safhasında görebiliyoruz. Bir yapıyı inşa ederken de, bir komşuluk ilişkisini konuşurken de; sosyolojiyi ya da mimarlığı düşünürken de tasarlayan biri Viktor. Mamafih, tasarlıyor olmanın getirebileceği salt analitik bakışın uzağında; tüm yolculuğunda dostluğu ve gönüldaşlığıyla var olmayı öncelemiş bir insan. İyi ki varsın, Viktor!

İstanbul’un tarihi semtlerinden Zeyrek’in yokuşlarını arşınlıyor, Komnenos Hanedanı’na mensup Bizans İmparatoru II. Yannis ile Macar Kralı’nın kerimesi Piroska’nın evlilikleri sonrası Hz. İsa’ya ithafen İstanbul’a inşa ettikleri Pantokrator Manastırı’nda konaklıyoruz. II. Mehmed sonrası manastırın medreseye dönüşmesine şahitlik ediyor, Molla Zeyrek Efendi’nin semtte bıraktığı izleri soluyoruz. Mahalle sakinlerine, tarihî evlere, kuşlara, kedilere, çiçeklere merhaba deyip mitos ile logos arasında bir zaman yolculuğuna çıkıyoruz.

Sevgili Batuhan, çok yönlü bir girişimci.

Birbirinden farklı sektörlerde kurduğu start-up’larla ilham veren bir yolculuğu var. İstanbul’u seven ama kent hayatının ve iş dünyasının yalnızca tatlılıklarla örülü olmadığını da bilen biri. Bu zorluklarla başa çıkarken içe dönmenin, kendini tanımanın önemini de Apollon tapınakları girişinde bulunan meşhur söze atıfla vurguluyor Batuhan: “Nosce te ipsum.” - Kendini Bil.

Bu bölümde, “Arif’in İstanbul Güncesi, Arif için ne ifade ediyor?” sorusu etrafında sohbet ettik. Sevgili Kaan Emek, bana sorular yöneltti; ben de içtenlikle yanıtlamaya çalıştım. Cevaplarım zaman zaman Kaan’ı tatmin etmedi, hatta beni gizemli olmakla itham etti, belki de haklıydı. Ama bana sorarsanız, her şeyi açıklıkla ve netlikle anlattım. Takdir sizin. (: