فصل پنجم، رواندارپنداری در ايران، قسمت دوم

در قسمت دوم از این فصل از بایگانی نوبت به درنای امید رسیده است؛ پرنده‌ای که از سال هشتاد و شش، زوج خود را در

زمان اقامتش در ایران از دست داد و از آن تاریخ تا امروز تنها مانده است. امید که دیگر یک درنای مذکر سالخورده به شمار

می‌آید امسال اما تا این لحظه به ایران بازنگشته و کسی از او خبر ندارد. در این شانزده سال که امید تنها شده، دو سال دیگر

هم بوده که به ایران نیامده باشد، پس همچنان می‌شود امیدوار بود که او جایی زنده باشد. با این حال‌، و با سنی که او دارد دیر

یا زود خواهد مرد اما هنوز یک جا هست که امید می‌تواند در آن جاوادانه باشد و آن جا ادبیات است. تنها در ادبیات است

که می‌شود نگران مردن امید نبود، چون اگر او درست در همین لحظات، لاشه‌ی پرنده‌ی دیلاق و بی‌کسی باشد در تالابی

یخ زده در قزاقستان، ترکمنستان یا سیبری، اگر ادبیات از پس ثبت حیات او برآمده باشد دیگر او برای همیشه بخشی از تاریخ ما

شده است. امید تنها در ادبیات می‌تواند بی هیچ تبعیضی هم‌‌وطن ما باشد و علاوه بر آن نگران این نکته نباشد که ما ممکن

است جان او را بگیریم یا آسیبی بهش برسانیم. این قسمت از بایگانی دعوتی است برای ثبت امید برای به یاد آوردن پرنده‌ای

که در عالم واقع هر چه بدی بود در حق او کردیم اما خوشبختانه همیشه ادبیاتی وجود دارد که در آن رفتارمان را اصلاح کنیم.

امید چه زنده باشد چه نه، برای همیشه در این قسمت از بایگانی با داستانی عاشقانه تلفیق شده و به حیات نمادین خود ادامه

می‌دهد؛ این قسمت سندی است در یکی از گوشه‌های مطرود و کم‌اهمیت تاریخ از پرنده‌ای که دردمندانه زمانه‌ای را با ما

شریک بود.

.

این قسمت از بایگانی توسط

خانه کنار در جزیره هنگام

و

شرکت پتروآکام پاسارگاد در تهران

حمایت شده است.

بایگانی را

حمید شوارعان

حسن نوزادیان

مهام میقانی

و کاوه صالحی

می‌سازند.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.