Turkish Fairy Tales

Turkish mythology is comprised of myths and traditions that have been passed down from generation to generation by the Turkish people. Soon, you will be immersing yourself into their culture and traditions told in an almost poetic way. The Turkish people have a love for storytelling and are masters of it. This is the reason why they have such an interesting library of fairy tales.

Delve into the mystical worlds of Celtic enchantment, the heroic sagas of Bulfinch's lore, the enigmatic tales of Slavic spirits, the celestial dances of Japanese deities, the profound fables of Turkish origins, the creation epics of Sumerian and Mesopotamian civilizations, the rich tapestry of Native American heritage, and the captivating chronicles from the Filipino archipelago.

Birce, ailesiyle birlikte tatile çıkar. Yolculuk sırasında İnsuyu Mağarası'na uğrarlar. Mağara gezintisinde Birce, kocaman bir kayanın üstünden düşer ve kendisini, mavi elmaya ulaştıracak bir serüvenin içinde bulur. Siz hiç mavi elma gördünüz mü? Birce gördü ve doğanın gizli yanları ile birlikte kendini de keşfetti. Sevgili çocuklar, size öğretilen gerçekler, yaşamın sadece bir kısmı... Haydi, kocaman bir ısırık alın Mavi Elma'dan.

Bu eserde, Tahran'ın yoksul mahallelerinden birinde yaşayan Latif'in gezindiği sokaklardan birinde, bir oyuncakçının önünde kocaman bir oyuncak deve vardır: Püsküllü deve. Bu püsküllü deve, Latif'in yoksul yaşamındaki tek avuntusu ve tek dayanağı olur. Ona ulaşmak sahip olmak istese de bu neredeyse imkânsızdır. Bu yüzden düşlerinde oyuncak deve ile arkadaş olur, birlikte gerçekte gidemedikleri yerlere yolculuk ederler.

Şahmerân, bir Anadolu efsanesidir. Pek çok hikâyeye, romana ve filme konu olmuştur. Efsaneye göre Şahmerân, yer altında yaşamakta ve yılanların şâhı olduğu kabul edilmektedir. Onu gören ilk insan Cemsab olmuştur. Cemsab, fakir bir ailenin oğludur ve geçimini odun satarak sağlamaktadır. Bir gün Cemsab ve arkadaşları odun toplarken bal dolu bir kuyu keşfederler. Balı çıkarmak için Cemsab’ı kuyuya indiren arkadaşları, paylarına daha çok bal düşmesi için onu orada bırakıp kaçarlar.

Melek Özlem Sezer, şiirle masalı buluşturduğu bu kitabında, tüm çocukları 6 masallık rengârenk bir şenliğe davet ediyor. Bu şenlikte dolunayın maviye boyadığı kediler, gitar çalmaya heves eden cırcır böcekleri, suyun dışındaki yaşamı merak eden balıklar var. Sabrıyla değerini kanıtlayan yedek lastik, Ali Haydar’ın eski çizmelerinde buluşan kedi ile fare, neşesiyle zorbalığa karşı koyan Turuncu tanışmak için içeride sizi bekliyor.

“Kurtarılmak için prens mi beklemeli? Bu bekleyişe bir son vermeli! Benim aklıma çok güzel bir fikir geldi. Madem Pamuk Prenses’in yediği elma zehirli, bu zehri boğazından çıkarmak gerekli. Şimdi hep beraber düşünmeli, bir çözüm üretmeli. Vakit, birlik olma vakti.” Nardaniye Hanım’ın Pamuk Prenses’e, Mercimek Çocuk’un Parmak Çocuk’a ya da Tulpar’ın Pegasus’a benzediğini biliyor muydunuz? Yoksa bu benzetilen kahramanları hiç duymadınız mı? Karışık Kuruşuk Masallar, zamanında anlatılan ancak zamanla unutulan kahramanlarla tanıştırıyor sizi.

“Çocuklar dinlemek için masalı İstekli gözler ve kulaklarla Sokulacaklar daha yakına. Harikalar Diyarın’nda yatarlar, Günler boyunca düşlerler Ölen yazlar gibi düşlerler: Sürüklenerek ırmakta İlerleyerek altın ışıkta Yaşam dedikleri düşten başka nedir?” Alice’in maceralarını dinlemeye Alice Harikalar Diyarında kitabının devamı niteliğinde olan Aynanın İçinden kitabıyla devam ediyoruz.

Ege'nin yedi renkli denizlerini, cennet köşelerini; güzellikleri çirkinlikleriyle, sevinçleri korkularıyla, arayışları beklentileriyle insanlarını, zaman zaman tarih süzgecinden de geçirerek kaleme alan Halikarnas Balıkçısı'nın Parmak Damgası'nda, yine birbirinden güzel öyküler yer alıyor.

Nehir’i pek zorlu bir görev bekliyor; yarım kalmış bir masalın sonunu getirmesi ve güzelim masalları cadının elinden kurtarması gerek. Üf, ne görev ama! İşte renkli işbirlikçileri: Yüz yaşındaki Betty teyze, gözcü kedi Mika, ekmek sevdalısı bir bakkal, dostluğun sıcacık elleri, hayal kurulan akşamlar ve otuz yedi balon. Ah, bir de zorlu engeller var tabii! Masalları sevmeyen bir masal kahramanı, onun o konuşkan şapkası ve kalın büyü kitabı; ulaşılması zor bir şato, kaybolan harfler… Ne dersin, masalları geri alabilir miyiz canım dinleyici? Hayallerimize sıkıca sarılırsak neden olmasın?

Kültürel Miras Serisi, ikinci kitabı Konakta Neler Oluyor? ile yola devam ediyor. Pelin Güneş bu sefer pasta hamuruna bulanmış sözcükleriyle eski bir yapıdan el sallıyor; pasta ustalarının, fırıncıların mis kokulu diyarından sesleniyor bize. Yeşillikler içinde olduğunuzu hayal edin, gözleriniz ağaçlar boyu ilerliyor. Ne hoş bir his değil mi? Ama bir yerde durdunuz çünkü yemyeşil doğaya hiç yakışmayan bir binaya takıldı gözünüz. Üstelik bu binalar yalnız değildi, sıra sıra devam ediyordu. Kaçamadınız.

1001 Gece Masalları, doğu toplumlarının klasik masallarından biridir. Herhangi bir ülkeye ait değildir. Yüzyıllar boyunca yeryüzünün doğusunda yer alan her toplumun kendisinden birşeyler kattığı anonim bir halk masalıdır. İçinde, yaşanan hayatın tüm unsurlarını; aşkı, ihaneti ve mutluluğu barındırır. Dinleyenleri, dünyadaki tüm sıradışı yerler ve varlıklarla tanıştırır. Zorlu sınavlardan geçirtir ve olağanüstü serüvenler yaşatır.

“Eğer kabuğunda kalmaya devam etseydin beni göremezdin. Beni göremeseydin derdini söyleyemezdin. Derdini söyledin bana, şimdi çıkacağız yola! Hem şöyle bir düşünsen, anlarsın dünyanın hâlinden… Kim farklı değil ki birbirinden? Unutma ki farklılıklardır bizi güzelleştiren.” Mercimek Çocuk’un Parmak Çocuk’a, Nardaniye Hanım’ın Pamuk Prenses’e ya da Tulpar’ın Pegasus’a benzediğini biliyor muydunuz? Yoksa bu kahramanları hiç duymadınız mı? Karışık Kuruşuk Masallar, zamanında anlatılan ancak zamanla unutulan kahramanlarla tanıştırıyor sizi.

Kendisine ağaçların altında güzel bir yer seçti. Sonra teker teker diğer tanrılar da sökün etmeye başladılar: Savaş tanrısı Bel, aşk ve bereket tanrıçası İştar, Sirius yıldızının bekçisi Ninurta, başak taçlı tahıl tanrıçası Nisaba, ana tanrıça Mah da oradaydılar. Sonunda, postlara ve tüylere bürünmüş hayvan tanrısı Sumukan ve Gılgameşin tanımadığı birçok tanrı da vahaya geldiler. Babaları Mardukun çevresine halka biçiminde oturarak, ağaçların olgun meyvelerinden koparıp yemeye başladılar.

1920'li yıllar, ha bitti ha bitecek. Ordu'nun batısına doğru uzanırsanız önce Perşembe ilçesi çıkar karşınıza. Yani eski adıyla Vona. Buradaki bir hane Hekimoğlu Zekeriyanındır... Deli bir gençti Zekeriya. Dürüst, tuttuğunu koparan... Bir o kadar da yakışıklı.

Tepegöz, kollarını göğsünde kavuşturmuş, dudaklarında zalim bir gülümsemeyle ona bakıyordu. Tek gözü yuvasında yine fıldır fıldır dönüyordu. Demek beni kovuyorsun! dedi sonunda takır tukur bir sesle. Sen bilirsin! Gidiyorum! Ama Oğuzun başına büyük bir bela getirdin, bilmiş ol! Daha ne belası getireceğim be canavar! diye bağırdı Aruz Koca öfkeyle. Asıl belayı, bulduğumuz gün seni gebertmelerine engel olmakla getirdim! Zaten yapacağını yaptın, daha ne yapacaksın? Görürsün! dedi Tepegöz ve arkasını dönüp gitti.

Ak Köpüklerden Doğan Aşkın ve Mutluluğun, Sonsuz Güzelliğin Tanrıçası Afrodit. Neden sonra gelenin bir çift güvercin tarafından çekilen bir araba olduğu anlaşıldı. Bembeyaz kuşlar güçlü kanat çırpışlarıyla arabayı Zeus'un tam önüne indirdiler. Tanrıların ağızları şaşkınlıktan bir karış açık kalmıştı. Arabadan inen bu kız kadar güzel bir varlığı daha önce hiç görmemişlerdi. Onların şaşkınlığını fark eden Afrodit, en güzel gülümsemesiyle onlara seslendi. Aşkın ve güzelliğin tanrıçası Afrodit'e yer verin, ey tanrılar ve tanrıçalar! Bunun üzerine Zeus ayağa kalktı, diğerleri de onu izlediler.

İsa, bu sesi duyunca dehşetle irkildi. O çok eski ayartıcının, hırsının sesiydi bu. İnsanlar bazen ona şeytan adını da veriyorlardı. Ama kalbinden gelen bir ses onu yatıştırmıştı. Birkaç gün sonra bir rüya gördü. Kudüsteki büyük tapınağın çatısındaydı. Aşağıda toplanmış olan büyük bir kalabalık, ellerini ona doğru uzatmıştı. Vaftizci Yahya da aralarındaydı. Birden içine sızmış olan hırsın kışkırtıcı sesini tekrar duydu: Tanrının oğluysan, kendini buradan aşağı at! Tanrı senin için meleklerine buyruk verecek.

İnsanları Doyuran Tarlaların, Bitkilerin ve Bereketin Sarı Saçlı Tanrıçası Demeter "Buraya bir han yapacağım demiştin, değil mi?" "Evet, daha kaç kere söyleyeceğim! Buraya bir yığın yorgun ve aç insan gelecek; ben de onlara yatacak yer ve yemek vereceğim." "Demek açların karnını doyuracaksın! Peki senin karnını kim doyuracak?" Yaşlı kadın arkasını dönüp topallaya topallaya oradan uzaklaşırken, Erysichton şaşkınlıkla onun arkasından bakakaldı.

Ertesi sabah günün ilk ışıklarıyla uyanan Adem esneyerek gerindi. O kadar tatlı bir uyku uyumuştu ki! Havva'nın saçlarını okşamak için elini yanına uzattığında, eşinin orada olmadığını gördü. Nerede acaba? diye geçirdi aklından. Nereye gitmiş olabilir? Adem yattığı yerden doğruldu... Yakındaki berrak derenin suyunda yüzünü yıkamak istediği anda, birden kanının donduğunu hissetti. Havva, yasak ağacın yanında duruyordu. Elinde ağacın meyvelerinden biri vardı. Kırmızı, güzel, çekici, arzu uyandırıcı bir meyve...