Şiir: İçimde Biraz Sen Unuttum

sen evde

ben evde

birbirimize denk düştük

aklımız yer değiştirdi

birbirine gitti geldi

güzel ziyaretlerdi

biz çok güldük

(bu şehir hiç öyle gülmedi)

birlikteydik

dünyaya karşı

bahçede ya da yatakta

arada bir yıldız düşüyordu

senin gözlerinden

ben bakmaz gibi yapıyordum

halbuki…

bir de saçların ve sen

dolanırdı dudaklarına

düşüncemin ucundan

geçerken

oluşumuz bu tabii

bir yaz gecesinin habersizliği

sen sahi miydin

yoksa

bir ihtimal mi?

kahkahalarım geldiler

oturmaya

uzaktan

belki öbür dünyalardan

belki eski bir filmden

bir çay koydum

termostan

kısık bir tebessüm

iki yudumluk anı

kalbimi karıştırdı

gülüştük

içimde biraz sen unuttum

şarkılar açtı sessizliğimizi

tutuştuk

seni aklıma ve kalbime

paket yaptım

götüreyim diye

gittiğim her yere

(özleşiriz belki)

bilmem kaç defa

geliriz aynı yere

aynı ayrılığa

ilk defa gibi

kavuşmak mı?

o başka bir ihtimal

ama

bir kere tutuştuk

bitti artık

sönmedik

aklım çıktı yola

kalbim sende kaldı

ikisi de biçare

anlatıyor birbirine

insan ne anlatırsa

kendine anlatırmış

Ben seni anlatmaya başladım ya,

kendime dost oldum,

biraz da çocuk.

Susuştuk

Sonrası

Uyanıp uyanıp durdum

Bi sade kahve koydum

En sade olan en çok acıtırmış

—Summer