Z plecakiem przez emocjonalne szlaki — jak czytać swoje zasoby i obciążenia

Cześć!

W tym odcinku przyglądamy się zasobom — temu, co każdy z nas niesie w swoim metaforycznym plecaku. Zasobom wspierającym i takim, które... czasem zaczynają ciążyć. Zastanawiamy się, jak je rozróżniać: kiedy coś jest rzeczywistym wsparciem, a kiedy tylko pozorem sprawczości, który hamuje nas tu i teraz.

Mówimy o zasobach wewnętrznych (np. cechach, wartościach, doświadczeniach), relacyjnych (wspólnoty, przyjaciele, terapeuci), cielesnych (intuicja, rytuały, relacja z własnym ciałem) i duchowo-egzystencjalnych (nadzieja, sens, transcendencja). Podkreślamy, że zasoby to nie tylko to, co mamy — to także to, czego uczymy się o sobie, co rozwijamy, z czego możemy elastycznie korzystać.

W rozmowie pojawiają się dwie metafory: drogi i planszówki. Droga — jako osobisty, terapeutyczny szlak, po którym każdy idzie w swoim tempie, z własnym ekwipunkiem. Planszówka — jako zbieranie kart, strategii, zasobów, które mają sens tylko w kontekście chwili, w której jesteśmy.

Słuchając odcinka, możesz: nauczyć się rozpoznawać swoje zasoby i ich aktualność, odkryć, że niektóre trudne cechy (jak perfekcjonizm czy potrzeba kontroli) mogą być wsparciem lub balastem — zależnie od sytuacji, przyjrzeć się swojemu emocjonalnemu plecakowi, nie po to, by go oceniać, ale zrozumieć, co naprawdę Ci dziś służy.

Rozmawiamy z serca i z doświadczenia, starając się taktownie i wrażliwie towarzyszyć w tej drodze sprawdzania plecaka — na własnych warunkach, zależności od etapu podróży, na którym aktualnie jesteś.

Dziękujemy, że jesteś z nami i daj znać co zostało z Tobą po tym odcinku!