W najnowszym odcinku podcastu Zwyciężony nasza kosmiczna załoga po raz kolejny udowadnia, że jeśli gdzieś na literackiej mapie jest czarna dziura pecha – oni tam wlecą, i to bez planu awaryjnego. Tym razem, dryfując między galaktykami bibliotecznych półek, trafiają na literacki koktajl tak różnorodny, że nawet pokładowy robot nie potrafił go przetrawić bez błędów logicznych.Od chłodnego minimalizmu Kjella Askildsena, przez zawiłe zapiski Christine Lavant, po faszyzujące literackie dziwactwa Bolaño – nasza załoga tonie w morzu pytań egzystencjalnych i papierowych tajemnic. Hitchens rzuca im koło ratunkowe w postaci buntu intelektualnego, ale chwilę później zostają wciągnięci w nostalgiczny wir „Magicznych lat”.Gdy już wydaje się, że odnaleźli względny spokój w kraterze „Solfatary”, nagle atakuje ich planeta małp, a chwilę później giną w puszczy razem z ostatnim Mohikaninem. Sytuacja pogarsza się, gdy na pokład trafiają „wariacje pocztowe”, Rysio Snajper i fizyka kwantowa z Heisenbergiem na czele. Przetrwać mogą tylko najlepiej przygotowani – albo najbardziej zrezygnowani.Na deser – Rodziewiczówna, królowie Pacyfiku, Dzikim Zachód w pełnej krasie i Riemizow na końcu wszechświata. Czy coś z tego wynika? Może nie. Ale czy warto posłuchać? Zdecydowanie tak.00:00:10 wstęp00:00:33 Kjell Askildsen „Ostatnie zapiski Thomasa F. dla ogółu”00:04:45 Christine Lavant „Historia zapisana na drzwiach i dwie inne opowieści”, „Zapiski z domu wariatów”00:06:57 Roberto Bolaño „Literatura faszystowska w obu Amerykach”00:11:20 Christopher Hitchens „Listy do młodego kontestatora”00:17:41 Robert McCammon „Magiczne lata”00:21:20 Maciej Hen „Solfatara”00:27:04 Pierre Boulle „Planeta małp”00:31:20 James Fenimore Cooper „Ostatni Mohikanin”00:33:20 Kazimierz Brandy „Wariacje pocztowe”00:39:18 Kurt Vonnegut „Rysio Snajper”00:42:18 Maria Rodziewiczówna „Lato leśnych ludzi”00:46:19 Werner Heisenberg „Część i całość. Rozmowy o fizyce atomu”00:54:16 Maciej Wasielewski „Jutro przypłynie królowa”00:57:58 Larry McMurtry „Na południe od Brazos”01:03:30 Aleksy Riemizow „Siostry krzyżowe”

W tym odcinku załoga pechowego frachtowca klasy Z1-EBA zostaje wciągnięta w czarną dziurę bezlitosnych narracji. Grimdark – nie, to nie nazwa zapomnianego zespołu z peryferii kosmicznego rocka – to literacka anomalia, której nie da się ująć w zwykłych ramkach fantasy. Klaudiusz, Tomek i reszta załogi próbują zrozumieć, czym jest to zjawisko i dlaczego tak skutecznie wykrzywia moralne kompasy czytelników w całej galaktyce.🔧 Od wyjaśnienia, czemu grimdark to nie tylko "dark fantasy bis", przez analizę bohaterów, których nie sposób dopingować, aż po pytania o ambicje gatunku, jego terapeutyczny potencjał i związki z cosmic horrorem – ten odcinek to podróż przez literackie pole minowe, na którym nie ma miejsca na happy endy.🛰️ Klaudiusz co jakiś czas nadaje przez interkom swoje bezcenne komentarze – zakazuje rozmów o Dark Souls, poddaje w wątpliwość sens istnienia nadziei i ostatecznie ogłasza koniec części pierwszej, zapraszając do kontynuacji, bo przecież kosmos grimdarku nie kończy się nigdy.💀 Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się, czemu ktoś miałby dobrowolnie czytać o świecie, w którym nikt nie wygrywa – witajcie na pokładzie. Nie mamy złotego rogu, ale mamy mikrofony.0:02 przywitanie00:05 grimdark to nie nazwa kapeli ani nie fantastyka bis00:35 wąsaty hejter - historia rzewna01:35 co to jest grimdark?02:13 grimdark anty-Tolkienowski, podobnie jak Pratchett03:35 grimdark a dark fantasy04:08 grimdark pochodną dystopii07:00 bohaterowie w grimdark07:53 utożsamianie się z protagonistą09:40 co motywuje do czytania grimdark12:27 typy bohaterów grimdark17:44 Klaudiusz wciąż mikczy18.47 co przekreśla bohatera i czyni go niedopingowalnym22:17 grimdark sie albo lubi albo nie23:37 popularyzacja grimdarku24:18 grimdark jako drugi koniec spektrum motywacyjnego26:15 grimdark nie tylko jako kontrast do fantasy27:20 Klaudiusz przemawia po raz pierwszy i pyta, czy grimdark jest ambitny29:30 humor w grimdarku34:28 reportaże jako forma dla prawdziwych twardzieli36:47 trudniejsza droga bohaterów w grimdark37:50 Klaudiusz przemawia po raz drugi i zakazuje mówienia o Dark Souls40:10 Klaudiusz przemawia po raz trzeci41:10 sposoby dochodzenia do celu w grimdarku, a w fantasy42:40 bohaterowie grimdarku produktem własnych światów45:36 powody czytania grimdarku część II46:03 Klaudiusz przemawia po raz czwarty47:06 Klaudiusz przemawia po raz piąty i zauważa, że w świecie GD każdy byłby okrutny i że fantasty jest naiwne50:30 cosmic horror i marginalizacja jednostki52:26 oczyszczająca i terapeutyczna natura grimdarku55:39 czasami nie mamy wyboru57:00 grimdark to coś więcej niż stylistyka01:02:20 grimdark daje możliwość autorefleksji i głębszej rozmowy o tragediach01:04:22 trudność pisania upadku dobrego bohatera01:08:46 Klaudiusz przemawia po raz szósty, kończy część pierwszą i zaprasza do drugiej

W tym OGNIU podcastowym nasi załoganci rozjeżdżają mity o narracji, fabule i emocjach w grach i książkach! 🚀🔥 Czy gry są lepsze, bo można dać postaci w mordę?🔥 Dlaczego zbyt długa fabuła potrafi zabić grę?🔥 Jak gry opowiadają historie bez słów, a literatura tego nie potrafi?🔥 Rant na Dragon Age, pochwały dla Stalkera, śmieszki z Soulsów i zachwyty nad Hellblade!🔥 Death Stranding – arcydzieło czy przerost formy nad treścią?🔥 Kiedy książka wygrywa z grą… i po co w ogóle czytać?Maciej wpada w połowie i jeszcze bardziej podgrzewa atmosferę 💥, a Paweł… ucieka. Dosłownie. 😂💬 Jeśli kochasz gry, książki albo po prostu lubisz dobre dyskusje o popkulturze — ten odcinek to MUST WATCH!👀 Zobacz do końca, bo w podsumowaniu pada kilka kontrowersyjnych zdań… które mogą zmienić Twój sposób patrzenia na narrację!👉 Klikaj play i daj się wciągnąć w bitwę tytanów!00:00:06 wstęp – w czym gry są lepsze od książek00:03:36 o wyjątkowości narracji w grach00:07:02 postaciom w grze można dać w mordę00:08:51 ewolucja rynku gier w ostatniej dekadzie00:10:39 gry bez fabuły00:16:15 zbyt rozbudowana fabuła nie zawsze jest dobrym pomysłem00:20:03 długość gier00:23:42 Claudius beszta Powergraph00:24:43 opcje dialogowe w grach00:25:35 rant na Dragon Age00:33:33 średniaki za setki milionów dolarów kontra tanie a ambitne projekty00:35:52 o Stalkerze słów kilka00:36:34 ciąg dalszy o dialogach00:42:23 mechanika gry00:45:59 narracja przez środowisko00:47:34 sukces Telltale Games00:52:29 hybrydowy sposób narracji00:58:20 literatura bez konfliktu nie istnieje01:00:47 typy narracji w grach01:04:46 Maciej dołącza do rozmowy01:08:11 dalej o typach narracji01:14:03 muzyka w grach01:16:48 fenom Death Stranding01:20:46 soulsowe śmieszki01:23:54 fenomen Hellblade01:28:12 gry są lepsze od książek01:29:30 wyzwanie w grach i książkach01:34:20 ucieczka Pawła01:34:48 w czym książki są lepsze od gier?01:38:30 po co sobie wyobrażać?01:41:17 po co czytać?01:43:22 dydaktyzm w grach01:47:44 gry upraszczają świat01:52:06 piękno Kingdom Come: Deliverance01:53:27 książka to mniejszy pożeracz czasu01:55:38 wszystko jest fajne (oprócz opowiadań)01:58:25 dlaczego więc książki są lepsze od gier?02:01:30 Beholder – egranizacja Orwella02:03:51 informacje pozyskiwane z tła02:11:02 podsumowanie