مدرسه ی پژوهش ( قسمت دوم )

Send us a text

در بخش اول ناداستان مدرسه ی پژوهش بهتون گفتم که اردیبهشت امسال (۱۴۰۴ ) برای سخنرانی به مدرسه ی پژوهش توسط یکی از دانشجویان بصورت شفاهی دعوت شدم و با ایتکه خیلی ذوق داشتم دیدم که در این کارگاه مجازی فقط ۷ نفر حضور داشتند

هذیان هایی را درباره ارزش های بنیادین که پژوهشگران باید بدانند به اون دانشجوهای با انگیزه گفتم و علی رغم اینکه قصد نداشتم اونا را ناامید کنم به دسته بندی فی البداهه ای از پژوهشگران رسیدم از پژوهشگرانی مثل خودمان از پژوهشگران کم برخوردار و راهکار های جبران این تبعیض ها و نا امیدی ها گفتم که گاه ما را به نا کجا ایاد می برد و گاه هم ما را به سمت تقلبات علمی سوق می دهد ............ چشم باز می کنیم می بینیم دانشگاه جولانگاه دغل بازان علمی شده است و می پرسیم و انوقت است که از خود می پرسیم اخر چرا و به چه علت ؟ من به این چراها در این ناداستان ناتمام پرداختم .

دانشجویان با اینکه می دانستند من سالها کارگاه های مقاله نویسی و روش تحقیق برگزار می کردم ، از من خواستند درباره ی مقاله نویسی صحبت نکنم بلکه درباره ی «ارزش های بنیادین که پژوهشگران باید بدانند» روده درازی کنم و من هم سعی کردم به وظیفه ی خود عمل کنم و چون فقط ۷ نفر این حرف های مهم را شنیدند و فراموش کردند تصمیم گرفتم چند نفری بیشتر اون هذیان ها را یشنوند تا شاید اوضاع پژوهش در دانشگاههای کشور دراینده بهتر از امروز باشد .

…..این ناداستان ادامه دارد در اپیزود بعدی .

نویسنده و مجری :دکتر سپیده اربابی